บุษย-, บุษย์, บุษยะ, ปุษยะ, ปุสสะ หมายถึง [บุดสะยะ-, บุด, บุดสะยะ, ปุดสะยะ, ปุดสะ] น. ดาวฤกษ์ที่ ๘ มี๕ ดวง เห็นเป็นรูปปุยฝ้าย พวงดอกไม้ ดอกบัว หรือ โลง, ดาวปุยฝ้าย ดาวพวงดอกไม้ ดาวดอกบัว ดาวโลง ดาวปู ดาวสมอสําเภา หรือ ดาวสิธยะ ก็เรียก. (ส. ปุษฺย; ป. ปุสฺส); แก้วสีขาว; บัว.
น. เดือนอันมีพระจันทร์เพ็ญเสวยนักษัตรบุษยะ คือ เดือนยี่ตกในราวมกราคม. (ส.).
น. พิธีอาบนํ้าเมื่อพระจันทร์กําลังผ่านหมู่ดาวบุษยะ, บุษยาภิเษก ก็ว่า.
น. บุษยสนาน.
ดู บุษบราค ที่ บุษบ-.
ดู บุษย-, บุษย์, บุษยะ, ปุษยะ, ปุสสะ.
[บุดสะราคํา] น. พลอยสีเหลือง.
[-หฺงง] น. ชื่อไม้พุ่มชนิด Desmos blumei Finet ในวงศ์ Annonaceaeดอกสีเหลือง กลีบดอกประสานกันเป็นถุง.