ค้นหาคำศัพท์แบบเร่งด่วน


 

  • ความหมายของคำว่า ' บุษย-, บุษย์, บุษยะ, ปุษยะ, ปุสสะ '

    บุษย-, บุษย์, บุษยะ, ปุษยะ, ปุสสะ  หมายถึง [บุดสะยะ-, บุด, บุดสะยะ, ปุดสะยะ, ปุดสะ] น. ดาวฤกษ์ที่ ๘ มี๕ ดวง เห็นเป็นรูปปุยฝ้าย พวงดอกไม้ ดอกบัว หรือ โลง, ดาวปุยฝ้าย ดาวพวงดอกไม้ ดาวดอกบัว ดาวโลง ดาวปู ดาวสมอสําเภา หรือ ดาวสิธยะ ก็เรียก. (ส. ปุษฺย; ป. ปุสฺส); แก้วสีขาว; บัว.

advertisement

 

คำที่ใกล้เคียงกัน

  • บุษยมาส

    น. เดือนอันมีพระจันทร์เพ็ญเสวยนักษัตรบุษยะ คือ เดือนยี่ตกในราวมกราคม. (ส.).

  • บุษยสนาน

    น. พิธีอาบนํ้าเมื่อพระจันทร์กําลังผ่านหมู่ดาวบุษยะ, บุษยาภิเษก ก็ว่า.

  • บุษยาภิเษก

    น. บุษยสนาน.

  • บุษย์น้ำทอง

    ดู บุษบราค ที่ บุษบ-.

  • บุษยาภิเษก

    ดู บุษย-, บุษย์, บุษยะ, ปุษยะ, ปุสสะ.

  • บุษราคัม

    [บุดสะราคํา] น. พลอยสีเหลือง.

  • บุหงง

    [-หฺงง] น. ชื่อไม้พุ่มชนิด Desmos blumei Finet ในวงศ์ Annonaceaeดอกสีเหลือง กลีบดอกประสานกันเป็นถุง.

 


พจนานุกรมไทย-ไทย ออนไลน์

จุดประสงค์ของเว็บ เพื่อสนับสนุนการใช้ภาษาไทยให้ถูกต้องตามความหมายของแต่ละคำ ขอบคุณข้อมูลจาก พจนานุกรม ฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. ๒๕๔๒